Gaarne wil ik nog een korte aanvulling geven op het stukje van Ronald Groeneweg over Piet van Wilgenburg. – Dick fransen -.
Ik denk dat de meeste lezers van het stukje van Ronald Groeneweg over Piet van Wilgenburg hem niet gekend hebben, althans de jongere generatie. Ronald schreef dat ik enigszins verlegen was over het bericht van het overgaan van Piet. Ik kreeg het te horen van een bewoner uit mijn flat en zoiets overvalt je.
Piet ken ik, het zal jullie niet verbazen, uit de voetbalwereld. Het zal in de periode zijn, dat ik bij Alexandria’66 voetbalde en hij als trainer/coach het 1e elftal van Alexandria’66 trainde. In mijn geheugen heb ik niet helemaal paraat hoe ik vervolgens vanaf die periode samen met Piet bij de verschillende verenigingen in de regio de selecties ben gaan trainen t.w. bij Alexandria’66 ( zaterdagafdeling), VVOR, v.v. Nieuwerkerk en als laatste Antibarbari, maar ik ging automatisch met hem mee. Piet als hoofdtrainer en ik als assistent-trainer het 2e elftal. Denk ik in het aantal seizoenen, dan zal dat om en nabij zo’n 9/10 seizoenen zijn. Piet en ik hadden weinig woorden nodig om elkaar te begrijpen en spraken dezelfde voetbaltaal.
Na Antibarbari is Piet gestopt als trainer, daarna van tijd tot tijd nog wel contact met hem gehouden, echter de laatste paar jaar is dat verwaterd. Hoe ik Piet als mens omschrijf: recht door zee op z’n Rotterdams. Mooi en fijn mens.
Ik wil afsluiten met een quote die Piet vaak gebruikte als hij iets onbegrijpelijks hoorde, ik hoop dat de webmaster geen censuur toepast, de quote: Schiet mij maar in kapotje!
In mijn herinnering leef jij voort Piet.