Verslag 20 april 2019. VVOR Ve1 – TAC’90 Ve1 Uitslag: 4-3

Na een oefenpotje tegen een elftal vol gezellige Engelse heren, mochten de helden van weleer vandaag aantreden tegen………… een elftal vol gezellige Engelse heren??????? En tegen TAC’90….
Door een misverstand in de mailcommunicatie, waar gedacht werd dat er met 1 Engels team gemaild was, bleek woensdag voor dit weekend dat er ook een tweede Engels team zijn opwachting zou maken op sportpark de Venhoeve. Na veel gebel en geregel wisten Ron en Herman een “representatief” team op de been te brengen, waardoor de oude vedetten zich konden focussen op de competitiewedstrijd tegen runner up TAC’90 uit Den Haag. Deze heren zijn nog volledig verwikkeld in de titelstrijd met Quick Steps en Semper Altius en waren daardoor tot op het bot gemotiveerd om de 3 punten mee te nemen uit Rotterdam Oost. Het strijdtoneel voor deze wedstrijd was het enorm warme kunstgrasveld 2 wat in meerdere opzichten de basis zou zijn voor een verhit schouwspel.

De wedstrijd werd vooraf gegaan door een indrukwekkende minuut stilte in verband met het overlijden van oud trainer Jim Raaijmakers, de avond voorafgaand aan deze wedstrijd.

De bezoekers kwamen met een team opdagen, bestaand uit een aantal opvallend jonge spelers, aangevuld met hier en daar een speler die zeer waarschijnlijk wekelijks op een iets ander (lees hoger) niveau acteren.
Laten we dit maar als compliment zien, daar de oude helden het een aantal hoger geplaatste teams al flink lastig heeft gemaakt dit seizoen. De gasten leken hierdoor het zekere voor het onzekere te nemen met deze aanvullingen en zo snel mogelijk de wedstrijd binnen te willen slepen.

Dit leek een koud kunstje te gaan worden in de eerste helft. VVOR wist niet goed om te gaan met de snelheid van de tegenstander en het voetballend vermogen die zij vooral voorin hadden. TAC was feller in de duels en wisten het spel in een redelijk hoog tempo te dicteren. De blauw zwarten waren erg zoekende en dit werd al snel afgestraft door de rappe Hagenezen. Met aardig combinatiespel van TAC zijde en slap ingrijpen van VVOR zijde, zorgde een splijtende pass door de as van het veld ervoor dat de snelle en behendige nummer 10 van TAC helemaal alleen op de keeper af kon gaan. Met een vlotte beweging omspeelde hij de doelman en wist de bal binnen te werken voor de vroege en verdiende 0-1.
The black and Blue army wist hier in de beginfase helemaal niets tegen over te zetten. Als dit al leek te lukken, dan stond er een olijke meneer met een vlag zo vaak te wapperen, dat er zelfs een aantal vliegtuigen leken te gaan landen. Wanneer dit niet het geval was, dan hadden de bezoekers een wat jong ogende man achterin, die regelmatig op de brommer bleek te zijn en met groot gemak gaten van 10 meter achterstand dicht liep. Het duurde dan ook niet lang voor dat de gasten weer gevaarlijk werden. Met wat kunst en vliegwerk wisten de helden van de Venhoeve nog een aantal aanvallen af te slaan. Zo wist Pascal nog een van dichtbij ingeschoten bal op de paal te tikken en wist Paul op de doellijn een zeker lijkend doelpunt te blokken. Door regelmatig slordig dekken was het echter een kwestie van tijd voor de 0-2 er in zou vallen. Vanuit een corner die voor het VVOR doel werd langs gekopt, maar waar nog een aanvaller van TAC geheel vrij kon binnenwerken via de benen van de keeper, werd het dan ook snel 0-2.

Vlak voor rust werd wederom uit een moment van onoplettendheid weer de rappe nummer 10 weggestuurd. Ook nu mocht hij weer alleen op de keeper af en ook nu ronde hij bekwaam af voor de 0-3. VVOR wist in de 1e helft 2 kansjes te creëren, maar deze brachten geen succes. Gezien de wedstrijdverhouding werd het vooral zaak om de schade te beperken voor VVOR, want ze waren totaal overlopen en weggespeeld in de eerste 45 minuten.
In verband met de lopende wedstrijd tegen de Engelse gasten, waarbij een aantal veteranen meespeelde, werd er niet na 30 minuten, maar slechts 1 eenmalig na 45 minuten gewisseld. Ook de bezoekers brachten wat vers bloed en durfde gezien het spelbeeld ook de mindere goden wat speeltijd te gunnen. Waar schade beperken de insteek leek, daar gebeurde iets wat bijna niemand voor mogelijk zou houden, die ook de 1e helft hebben gezien. Met vers bloed en de motivatie om de huid zo duur mogelijk te verkopen, leek er de 2e helft een andere vibe te ontstaan bij de thuisploeg. Vooral Marcel leek er zin in te hebben en toonde van meet af aan tomeloze inzet. Ook Jeffrey die met Marcel een koppel vormde op de rechter flank, leek nog een extra long te hebben.

TAC begon de 2e helft alsnog wel weer aanvallend. Er waren een aantal overtredingen nodig om de aanvallers en opkomende middenvelders van de gasten te stoppen, wat tot een drietal vrije trappen leidde (1 ervan was binnen de 16 en had een penalty moeten zijn) op de rand van het zestienmetergebied. Twee van de drie werden er slecht ingeschoten, de ander werd door Pascal knap onder de lat vandaan getikt en tot corner verwerkt.

Door de rust te bewaren wist VVOR er zo nu en dan uit te komen. Op een steekbal van Jeffrey werd Hans weggestuurd voor de verrassende 1-3. Hans gaf later toe buitenspel te hebben gestaan, maar de vrolijke man met de vlag had al zo vaak onterecht staan wapperen dat de scheidsrechter hem niet meer serieus nam en door liet gaan. 1-3 dus, maar dit verontruste de bezoekers nog niet. Zij kregen niet veel later een enorme kans om de marge weer op 3 te brengen. De nieuw ingevallen spits en aanvoerder dook totaal ongedekt op in het strafschopgebied. Hij werd gevonden en nam rustig de bal aan een koos zijn hoek. Hij nam hier echter zoveel tijd voor, dat Pascal zijn doel nog uit kon stormen. De spits besloot dan toch maar te schieten, maar Pascal kreeg zijn voet nog tegen de bal. Dit bleek voldoende, want hierdoor belande de bal op de paal en wist Pascal de rebound uit de lucht te plukken. TAC baalde, maar bleef rustig. Tot Ron vlak voor de drinkpauze op geweldig aangeven van Ewoud de aansluitingstreffer wist binnen te koppen. 2-3!

TAC begon nu wat nerveuzer en onaardiger te worden, zowel tegen elkaar als tegen de mannen van VVOR. Toegegeven, er werden hier en daar wat stevige overtredingen gemaakt, waarvoor Marcel zelfs geel kreeg en 10 minuten naar de kant moest. Toch leek VVOR meer grip te krijgen en het spel van TAC te doorzien. Ron met voor hem de eenmalig terug gekeerde GRL Gerard stuurde de troepen vanuit het midden aan. Onno wist met regelmaat zijn voet ertussen te zetten en een aanval in de kiem te smoren. Marcel en Jeff kregen steeds meer grip op de rechterflank en Danny, Ewoud en later Han stonden goed aan de linker kant. Herman pendelde de nodige meters tussen aanval, middenveld en zelfs verdediging en Hans en Robert werkt zich een slag in de rondte om de ballen vast te houden zodat het middenveld kon aansluiten.
Dit resulteerde ongeveer 10 minuten voor het einde in een vrije trap voor de thuisploeg op een gevaarlijke plek. Ron nam plaats achter de bal en schoot genadeloos hard de bal tegen de touwen voor de gelijkmaker. De doelman heeft de bal alleen maar voorbij horen komen voor de 3-3.

TAC was totaal van slag en werden er niet gezelliger op. 2 minuten voor tijd kregen zij echter nog een enorme kans op de 3-4. Vanuit een voorzet mocht een aanvaller van TAC op een meter of 4 van het doel vrij inkoppen. Helaas voor hem en gelukkig voor VVOR stond Pascal op de goede plek om de bal om de doellijn te keren. Een gelijkspel leek het eindresultaat te zijn, was het niet dat VVOR nog 1 corner wist te versieren in de slot minuut. Jeff naam plaats achter de bal en wist deze precies op het hoofd van zijn aanvoerder te plaatsen. Ron knikte de bal vol overgave tegen de touwen voor zijn 3e en VVOR’s 4e doelpunt van de dag. Een onvervalste hattrick van de aanvoerder, de 4-3 in de slotsecondes en de 3 punten in de tas.
Een werkelijk heerlijke, memorabele, geschiedenis schrijvende zege, die goed gevierd werd door de vedettes. De bezoekers dropen direct na het laatste fluitsignaal af, zonder een hand te schudden. Jammer, maar helaas……….

Deze prachtige overwinning zorgt voor lucht voor de laatste 4 potjes. Over 2 weken is RCL de volgende tegenstander. Of spelen we nou tegen een Engels team? 😉